من هژارمام خسروی هستم، فرزند رضا. در ۲۴ دی ماه سال ۱۳۸۱، در روستای ارتاکند از توابع بوکان به دنیا آمدم. در سرزمینم بزرگ شدم و رویاهای جوانی‌ام را در دل داشتم. اما سرنوشت این بود که در جریان قیام، با شلیک گلوله نیروهای انتظامی، جانم گرفته شود. من کشته شدم، اما صدایم خاموش نشد. روحم در میان مردمی که برای آزادی می‌جنگند، زنده است. خاطرم در دل کسانی که برای آرمان‌هایشان ایستادگی می‌کنند، باقی می‌ماند. من رفتم، اما آرزویم برای عدالت و آزادی همچنان پابرجاست.