من #نوید_بادپا هستم. من کشته شدم، در تاریخ ۲ آبان ۱۴۰۱. من اولین شهید «ترکمن» در راه انقلاب زن،زندگی، آزادی بودم. بیست و سه سالم بود، متولد ۱۳۷۸، فرزند دکتر نازمحمد بادپا از پرسنل ارتش، اهل ترکمن صحرای گنبد کاووس و ساکن تهران و دانشجوی رشته بیهوشی در دانشگاه آزاد ورامین بودم.

من در تظاهراتی که روز دوم آبان بعد از کشته شدن مهسا امینی برگزار شد شرکت کردم،اون روز نیروهای سرکوب وحشیانه به مردم حمله میکردن و میزدن و اونا رو بازداشت میکردن، منم جزو کسانی بودم که با ضرب و شتم زیاد دستگیر شدم. منو بردن بازداشتگاه، اونجا تحت شکنجه های شدید قرار گرفتم، ضربه های شدیدی به سرم وارد شد، دوام نیاوردم و زیر شکنجه چشم از دنیا بستم….

بعد از مرگم جسدمو با پیگیریای پدرم که خودش پزشک ارتش بود و در سنندج کار میکرد با زور و التماس بعد از پنج روز تحویل دادن. عوامل امنیتی خانوادمو به شدت تهدید کردن که علت مرگ منو تصادف اعلام کنن و بدون سر و صدا به خاک بسپارن. بنابراین خبر کشته شدن من تا مدتها در رسانه ها اعلام نشد.

وقتی خانوادم جسد منو تحویل گرفتن دیدن که دندونام کاملا خرد شده، فکم و دستم شکسته، جمجمه سرم از دو بخش شکسته و کاملا گود رفته و جای زخم در جای جای بدنم پیداست که نشون از شکنجه شدید جلادهای حکومت داشت.

پیکر من مخفیانه و در سکوت کامل و بدون حضور نزدیکان و فامیل در روستای پدریم «کوچک خرطوم » از توابع گنبد کاووس به خاک سپرده شد. ولی بعدا با وجود بایکوت خبری به هر حال قضیه چگونگی مرگ من بین خانواده پیچید و میون اقوام دورتر درز پیدا کرد و به گوش هم محلیهام رسید و در نهایت همه فهمیدن.

سردار آزمون مهاجم تیم‌ملی فوتبال که همشهری من بود گفت: «اگه من راجع به نوید حرفی نزنم یعنی خیانت کردم به ترکمنهای خودم، یعنی خیانت کردم به ترکمن صحرایی که در اون بزرگ شدم، من ناراحتم و غمگین، مثل همه مردم ایران، این رسمش نیست جوونا پرپر بشن چون خودمم جوونم، تسلیت میگم به شهرم و ایرانم».

مردم و رسانه ها و شاهدان عینی مرگ منو قتل حکومتی میدونستن ولی رسانه های حکومتی با گرفتن مصاحبه از پدرم و عموم علت مرگ منو فوت طبیعی اعلام کردن!!!

من مظلومانه با درد و شکنجه زیاد برای آزادی جون دادم، تو منو به خاطر بسپار در فردای آزادی فراموش نشم…