من مهدی عسگری هستم، متولد ۲۷ شهریور ۱۳۸۱ در گرمسار. تنها سه روز پس از جشن تولد ۱۹ سالگی‌ام، در شب ۳۰ شهریور ۱۴۰۱، برای دادخواهی خون مهسا و برای آزادی، به خیابان رفتم. اما آن شب، مقابل کلانتری ۱۱ گرمسار، با شلیک مستقیم نیروهای امنیتی، جانم را از دست دادم. زندگی‌ام پر از تلاش و امید بود. من فردی آرام، مهربان و پرتلاش بودم. مسئولیت کفالت مادرم و تأمین هزینه‌های زندگی خانواده‌ام بر عهده من بود. در شرکت معدنی املاح ایران کار می‌کردم و به‌تازگی دیپلم گرفته بودم، آماده ورود به دانشگاه و ساختن آینده‌ای روشن. عاشق ماشین‌سواری و موتورسواری بودم و همراه دوستانم از جاده‌گردی لذت می‌بردم. اما زندگی‌ام کوتاه‌تر از آن بود که رویاهایم را به واقعیت تبدیل کنم. من رفتم، اما یادم زنده است. نام من، مهدی عسگری، در دل مردمانی که برای آزادی و عدالت ایستاده‌اند، باقی خواهد ماند. من یکی از هزاران جوانی هستم که برای آینده‌ای بهتر و برای حق زندگی، جان دادم. یاد من، آرزوهایم و صدای اعتراضم، همچنان در میان مردمانم طنین‌انداز است.