من #محمد_انوش_نیا هستم، من کشته شدم، در تاریخ ۱۷ مهر ماه ۱۴۰۱. سی سالم بود، متولد ۱۲ اردیبهشت ماه ۱۳۷۱. فرند حسین و اهل و ساکن رشت بودم. من از نظر اقتصادی شرایط بدی داشتم و بخاطر مشکلات مالی و بدهی که زیادم نبود افتاده بودم زندان.
اعتراضات سراسری بعد از کشته شدن مهسا ژینا امینی شروع شده بود و مردم شجاع رشت هم به قیام سراسری پیوسته بودن. من که تو زندان لاکان رشت بودم شاهد این بودم که جوونای مبارز رو بازداشت میکردن و میاوردن زندان و تحت شکنجه قرار میدادن. روز ۱۷ مهر ماه ۱۴۰۱ بود که شنیدن زجر و شکنجه هموطنام من و چند تا از زندانیا رو برآشفت و دیگه نمیتونستیم کتک خوردن و آزار اونا رو تحمل کنیم. شروع کردیم به دادن شعار علیه حکومت جنایتکار و به مامورا اعتراض کردیم. ولی اونا توی بندمون گاز اشک آور زدن، داشتیم خفه میشدیم، آتش روشن کردیم تا گاز رو خنثی کنه دود که زیاد شد مجبور شدیم بریم تو راهرو و خواستیم که بریم تو محوطه ولی مامورای زندان که مسلح بودن ما رو به گلوله بستن. من از پشت سر هدف گلوله قرار گرفتم و در دم جان دادم….
بعد از کشته شدنم مامورای امنیتی جنازمو به خانوادم تحویل ندادن و شبانه و مخفیانه بدون اطلاع به خانوادم منو در یکی از روستاهای اطراف رشت در باغ رضوان دفن کردن ولی مردم غیور رشت محل دفنمو پیدا و اطلاع رسانی کردن.
هموطن من قرار بود پنج شنبه هفته بعد از ۱۷ مهر آزاد بشم، ولی غیرت و وجدانم اجازه نمیداد در برابر ظلم و ستم مامورای جنایتکارا ساکت باشم. این تنها کاری بود که از زندان میتونستم انجام بدم در حمایت از هموطنای مبارزم. تو هم دست از مبارزه برندار و برای هدفت بجنگ. تو پیروز میشی شک نکن! روز آزادی ایران از منم یاد کن….💔
#مهسا_امینی
#علیه_فراموشی
