عبدالله محمودپور، کودک معترض ۱۶ ساله و کارگر صافکاری از روستای بالو، به‌طرز دلخراشی در جریان اعتراضات در تاریخ ۳۰ شهریور توسط نیروهای بسیج به قتل رسید. عبدالله پس از اتمام کار روزانه‌اش، هنگام بازگشت به خانه با اعتراضات مردمی مواجه شد. او در مسیر به یک سوپرمارکت رفت، اما هنگام عبور از مرکز روستا، از پشت سر هدف گلوله سلاح سازمانی کلاشینکوف قرار گرفت و به شدت زخمی شد. شدت تیراندازی‌ها مانع انتقال سریع او به بیمارستان شد و نزدیک به نیم ساعت طول کشید تا مردم موفق شدند با وجود خطر، او را به بیمارستان برسانند. شاهدان عینی اظهار کرده‌اند که کادر پزشکی بیمارستان نزدیک به نیم ساعت از ارائه خدمات درمانی به عبدالله خودداری کردند، که در نهایت منجر به جان باختن این نوجوان شد. پیکر عبدالله ابتدا به پزشکی قانونی ارومیه منتقل شد و سپس ساعت ۱۲ بامداد به خانواده اطلاع دادند که پیگیر تماس بعدی باشند. در ساعت ۳ بامداد نیروهای امنیتی اعلام کردند که جسد آماده تحویل است، اما به شرط خاکسپاری شبانه و بدون حضور مردم. با این حال، خانواده عبدالله با این خواسته مخالفت کردند و درگیری میان خانواده و نیروهای امنیتی پیش آمد. در نهایت، پس از اخذ تعهد، پیکر عبدالله ساعت ۷ صبح به خانواده تحویل داده شد. نیروهای امنیتی تلاش کردند خانواده عبدالله را با ادعاهای بی‌اساس تحت فشار قرار دهند و قتل او را به احزاب کُرد مخالف حکومت نسبت دهند، اما خانواده این اتهامات را رد کردند و پیشنهاد پرداخت دیه را نپذیرفتند. به دلیل مقاومت در برابر این فشارها، خانواده عبدالله برای مدتی طولانی مورد تهدید و ارعاب قرار گرفتند. این اتفاق، نمونه‌ای تلخ از برخوردهای خشونت‌بار و سرکوبگرانه نیروهای حکومتی علیه معترضان و خانواده‌های قربانیان است.