من #بهاره_خورشیدی هستم. من کشته شدم در تاریخ ۳۱ شهریور ۱۴۰۱. عاشق موسیقی و نقاشی بودم مخصوصا طراحی چشم. ساکن رباط کریم تهران بودم. معترضی بودم که حین چسبوندن تراکت برای تظاهرات شناسایی شدم و موقع رفتن به خونه تعقیبم کردن، مامورا ریختن توی خونمون و حتی توی خونه اسلحه جاساز کردند تا پرونده منو سنگین کنن، در همون حین با من درگیر شدن و منو مقابل چشم خانواده ام از پنجره به پایین پرت کردن، خانواده ام تا الان سکوت کردن ، اونا رو مجبور به ترک محل زندگی و اقامت در شهر گرگان کردن. داستان من چندان طولانی نیست ولی منو به یاد بیارید برای رسیدن به آزادی قدم برداشتم و نهایتاً از پنجره ی اتاقم به پایین پرت شدم، خیابون تهران به خون من آغشته شد. خانوادمم از شهر خودشون بیرون کردن ، تنها راه به آرامش رسیدن من آزادی مردمه ، من و همه ی بچه ها امید داریم به همتون