من #امیرحسین_مصدق_شریفپور هستم. من کشته شدم، در تاریخ ۱۹ آذر ماه ۱۴۰۱ . بیست سالم بود، متولد ۲۵ فروردین ۱۳۸۱. فرزند محمد رضا و زهره، تک فرزند و اهل مشهد و ساکن بجنورد مرکز استان خراسان شمالی بودم. شاد و شوخ طبع و مهربون، ورزشکار و عاشق کاراته، طبیعت گرد، عاشق حیوانات و پر از عشق به زندگی بودم. دوست داشتم همیشه از لحظات شاد زندگیم عکس بگیرم و به یادگار نگهدارم. من دانشجوی رشته مهندسی برق در دانشگاه بجنورد بودم.

با شروع اعتراضات سراسری بعد از کشته شدن مهسا امینی، من و دوستامم در تاریخ ۱۵ آذر ماه به هموطنای معترض تو خیابون پیوستیم. سرکوبگرای موتورسوار وحشیانه با باتوم به مردم حمله میکردن که ناگهان منو گیر آوردن و با ضربات باتوم آنقدر به سرم زدن که دچار خونریزی مغزی شدم. وقتی منو به بیمارستان رسوندن رفتم تو کما و چهار روز بعد در تاریخ ۱۹ آذرماه بر اثر شدت جراحات وارده به سرم چشم از دنیا فروبستم….

بعد از کشته شدنم نیروهای امنیتی پدر و مادرمو تهدید کردن و شدیدا تحت فشار گذاشتن که باید علت فوت منو تصادف اعلام کنن.

پیکر بیجون من در تاریخ ۲۱ آذر ماه ۱۴۰۱ در بهشت رضای مشهد مظلومانه به خاک سپرده شد.

مادرم که دلتنگی امانش رو بریده بود تو یکی از پستای اینستاگرامش برام نوشت: ««عزیز دل مامان امیرحسینم، من واسه تک تک این عزیزان گریه و عزاداری کردم و از خدا واسه دل مادراشون آرامش و صبر میخواستم. حالا عزیز دل مامان دیگران برای من آرزوی صبر و آرامش میکنن…. امیر حسینم مامان برو پیش حمید رضا، مهرشاد ،کیان، نیکا، برو پیش همشون سلام منو بهشون برسون و اونجا رفیقای خوبی برای هم باشین میدونم که اونجا بهترین زندگی رو دارین … فقط مامانم به دوستاتم بگو برای قلب مادراشون که میسوزه دعا کنن».

هموطن رسیدن به آزادی بها داره که من اونو با نثار جونم پرداخت کردم. سکوت نکن تا خون من و دیگر جانباخته ها پایمال نشه، آزادی رو فریاد بزن و براش بجنگ. اسم منو به یاد داشته باش تا روز پیروزی…. #مهسا_امینی #علیه_فراموشی