من #امید_سارانی هستم. من کشته شدم، در تاریخ ۸ مهرماه ۱۴۰۱. فقط ۱۳ سالم بود. اهل و ساکن شیر آباد زاهدان بودم.

با شروع اعتراضات سراسری با کشته شدن مهسا امینی مردم غیور زاهدان هم به اعتراضات پیوستن. اونا همچنین معترض به تجاوز فرمانده انتظامی چابهار «سرهنگ ابراهیم کوچکزایی» به یه دختر ۱۵ ساله بلوچ، روز ۸ مهرماه ۱۴۰۱ تجمعی جلوی کلانتری ۱۴ برگزار کردن ولی مامورای یگان ویژه وحشیانه به سمتشون تیراندازی کردن و دهها تن رو به قتل رسوندن. تک تیراندازهای سرکوبگر حتی به کسانی که برای خوندن نماز به مسجد مکی رفته بودن رحم نکردن و با شلیک مستقیم به بچه و پیر و جوون تعداد زیادی از نمازگزارای بیگناه رو به خاک و خون کشیدن. اونروز منم بین نمازگزارا بودم که ناگهان یکی از تک تیراندازای لباس شخصی که بالای ساختمونی روبروی مسجد کمین کرده بود گلوله ای به سینه من شلیک کرد و من در جا کشته شدم…

پیکر بیجون من در حالی که لبخندی به لب داشت تا مدتی احراز هویت نشد و کسی نمیدونست اون کودک‌۱۳ ساله که تازه سبیل پشت لبش سبز شده بود من بودم که با هزاران آرزوی کودکی در سر، در سردخونه با تنی سرد غرق در خون خوابیدم…. من مظلومانه در زادگاهم به خاک سپرده شدم. مراسم چهلم من و هموطنای مظلوم جمعه خونین زاهدان در تاریخ ۱۸ آبان ماه ۱۴۰۱ برگزار شد.

هموطن صدای من و هموطنای مظلوم بلوچم باش که بیگناه هدف شلیک مزدورای ضحاک قرار گرفتیم و در خاک و خون غلتیدیم. اسممو به یاد داشته باش و فراموشم‌نکن تا روز آزادی ایران…