من #آیناز_جواهری هستم. من کشته شدم، در تاریخ ۱۶ مهر ماه ۱۴۰۱. فقط ۱۵ سالم بود. فرزند عبداله و فروزان بودم و یه خواهر بزرگتر داشتم بنام آیسان. اهل و ساکن کرمانشاه و دانش آموز بودم. با شروع اعتراضات سراسری بعد از کشته شدن مهسا ژینا امینی در اواخر شهریور ماه ۱۴۰۱، منم در کنار هموطنای مبارزم برای اعتراض به خیابون رفتم. روز ۱۶ مهر ماه بود، اون روز مزدورای سرکوبگر وحشیانه به تجمع ما حمله ور شدن. اونا با گلوله های جنگی به سمت مردم بی دفاع شلیک میکردن. ناگهان یکی از مامورا منو نشونه گرفت و شلیک کرد… گلوله به سر و صورتم برخورد کرد و غرق در خون افتادم کف خیابون و در دم جان دادم….. بعد از کشته شدنم‌ مامورای امنیتی خانوادمو تهدید کردن و به شدت تحت فشار گذاشتن که قتل منو نباید رسانه ای کنن و هیچ نوع اطلاع رسانی نباید انجام بشه! عاقبت پیکر بیجون من مظلومانه در تاریخ ۱۷ مهر ماه ۱۴۰۱ در آرامستان زادگاهم در سکوت خبری و تحت تدابیر شدید امنیتی به خاک سپرده شد… مجلس ختم هم همون روز تو مسجد امام شافعی برگزار شد. هموطن من یکی از گمنامترین جانباخته ها هستم که حکومت جنایتکار فقط به جرم اعتراض منو به قتل رسوند و خانوادمو مجبور به سکوت کرد. از من فقط یه عکس پخش شد و دیگه هیچی…نذار خونم پایمال بشه، با ظالم بجنگ و روزی که پیروز شدی از منم یاد کن که تو سن نوجوانی با آرزوهام در راه آزادی وطن دفن شدم…💔 #علیه_فراموشی