من بهزاد احمدپور سامانی هستم. من در تاریخ ۲۴ آبان ۱۴۰۱ کشته شدم. سی و دو سالم بود. مهندس فارغ‌التحصیل از دانشگاه تهران بودم و در تهران مشغول به کار بودم. اهل شهر سامان در چهارمحال و بختیاری بودم و یکی از دانشجویان نخبه دانشگاه تهران.

تظاهرات سراسری که با کشته شدن مهسا امینی آغاز شده بود، در آن روزها ادامه داشت. من در روز ۲۴ آبان ماه در تظاهرات مشیریه تهران به مردم معترض پیوستم. نیروهای سرکوبگر مرا دستگیر کردند. در بازداشتگاه تحت شکنجه‌های شدید قرار گرفتم و از شدت جراحات وارده زیر شکنجه از دنیا رفتم.

پس از کشتنم، مزدوران حکومتی با بیرحمی تمام، پیکر بی‌جان مرا به بیرون از تهران منتقل کردند و داخل دره‌ای پرت کردند. زمانی که پیکرم پیدا شد، آن‌قدر متلاشی شده بود که چهره‌ام قابل شناسایی نبود. هویتم تنها از طریق آزمایش DNA مشخص شد. جنازه‌ام را تا ۲۰ آذر ماه در سردخانه نگه داشتند و اجازه دفن ندادند.

سرانجام، پیکرم به خانواده‌ام تحویل داده شد و در فضایی به شدت امنیتی، در باغ رضوان شهر سامان با حضور جمعی از هموطنانم به خاک سپرده شدم. مراسم چهلم من نیز در تاریخ ۲۲ دی ماه ۱۴۰۱ بر سر مزارم برگزار شد.