من #عبدالصمد_ثابتی_زاده (شاهوزهی) هستم. من کشته شدم، در تاریخ ۸ مهرماه ۱۴۰۱. ؟ سالم بود. متأهل بودم و سه فرزند داشتم، دو دختر ‌و یه پسر. یه دختر و پسرم کودک خردسال بودن و یکی از دخترام هنوز نوزاد. فرزند شیرعلی و اهل و ساکن زاهدان بودم.

با کشته شدن مهسا امینی و شروع اعتراضات سراسری، مردم زاهدان در حمایت از این اعتراضات و همینطور تجاوز به یه دختر ۱۵ ساله بلوچ توسط «سرهنگ ابراهیم کوچکزایی» فرمانده انتظامی چابهار، قرار بود روز جمعه ۸ مهرماه ۱۴۰۱ تجمعی برگزار کنن ولی نیروهای انتظامی کلانتری ۱۴ زاهدان به روی معترضانی که قصد تجمع داشتن تیراندازی کردن و در نتیجه اون دهها تن از معترضا کشته و زخمی شدن. تک تیراندازای سرکوبگر اونروز تو مصلای اهل سنت زاهدان هم با تیراندازی مستقیم به نمازگذارا باعث کشته و زخمی شدن صدها نفر شدن. اونا حتی با ورود به محوطه مصلی تو قسمت زنان ۲۳ تا گاز اشک آور پرتاب کردن که منجر به خفگی تعداد زیادی از زنها و از بین رفتن یکیشون شد. اونروز منم برای خوندن نماز به مسجد مکی رفته بودم که یه تک تیرانداز با شلیک مستقیم گلوله منو به قتل رسوند… پیکر بیجون من در زادگاهم به خاک سپرده شد. مراسم چهلم من و بقیه همشهریای مظلومم روز ۱۸ آبان ماه ۱۴۰۱ برگزار شد.

بعد از کشته شدنم دخترم هانیه که رفتن نابهنگام من دنیای کودکیشو در هم شکسته بود متحیرانه میپرسید: «چرا پدرمو سر نماز کشتین؟؟» و کسی جوابی براش نداشت…

هموطن من بیگناه برای خوندن نماز به مسجد رفتم و پیکر خونین و بیجون من به همسر و بچه های خردسالم تحویل داده شد. من و بقیه هموطنام به ناحق به خاک و خون کشیده شدیم. اسممو بخاطرت بسپر و روز آزادی ایران به یادم باش…