من #جان_بی_بی_نارویی هستم. من کشته شدم، در تاریخ ۸ مهر ماه ۱۴۰۱. ؟؟ سالم بود، فرزند موسی و اهل و ساکن زاهدان در استان سیستان و بلوچستان بودم. من شهروند بلوچستان بودم ولی از ابتدایی ترین حقوق شهروندی که داشتن شناسنامه بود محروم بودم.
جمعه ۸ مهرماه ۱۴۰۱بود، روزی که جمعه خونین نامیده شد. اونروز برای نماز به مسجد مکی رفته بودم، مردم بعد از نماز در اعتراض به تجاوز به یه دختر ۱۵ ساله بلوچ توسط فرمانده نیروی انتظامی چابهار و در حمایت از اعتراضات سراسری بعد از کشته شدن مهسا ژینا امینی روبروی کلانتری تجمع کردن ولی نیروهای سرکوبگر اونا رو به رگبار گلوله جنگی بستن و سر و قلبشونو به قصد کشتن هدف قرار میدادن. دهها نفر کشته شدن. سرکوبگرا با خشونت زیاد مردم معترض رو به رگبار بستن. وقتی توی مصلی بودم ناگهان مزدورا گاز اشک آور و گازهای سمی به قسمت زنان شلیک کردن، من که سابقه آسم داشتم بعد از استنشاق گازها حالم بد شد. از کشتار جمعه خونین جون سالم به در بردم ولی وقتی منو به بیمارستان بردن مشکل تنفسیم بخاطر اون گازها به مرور حادتر شد و بعد از حدود دو ماه که کلی سختی کشیدم به دلیل نارسایی و مشکلات ریوی چشم از دنیا فرو بستم….
بعد از کشته شدنم چون من شناسنامه نداشتم خبری بیرون نرفت و رسانه ای نشد، انگار وجود خارجی نداشتم! تا شش ماه عکس و خبری منتشر نشد تا اینکه خواهرم یه عکس پرسنلی که تنها عکسم بود با تصویری از نامه هایی که توی اون سالها برای پیگیری وضعیت شناسنامه ام به مولوی عبدالحمید نوشته بودم رو منتشر کرد.
پیکر بیجون من مظلومانه در آرامستان زاهدان به خاک سپرده شد….
مراسم چهلم هم در تاریخ ۱۸ آبان ماه ۱۴۰۱ بر سر مزارم برگزار شد.
هموطن، حکومت جنایتکار بی دلیل دهها تن زن و مرد و کودک و پیر و جوون رو روز جمعه خونین زاهدان به قتل رسوند. اگه سکوت کنی بازم این کشتار ادامه پیدا خواهد کرد، در راه آزادی بجنگ و روزی که به دستش آوردی به یاد من و دهها جانباخته جمعه خونین زاهدان هم باش… 💔
#مهسا_امینی
#علیه_فراموشی
