من #علی_گل_آور هستم. من کشته شدم، در تاریخ ۲۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱. بیست و دو سالم بود، متولد ۱۱ دیماه ۱۳۷۸. فرزند بهزاد و اهل و ساکن بهبهان در استان خوزستان بودم.
پدرم سرهنگ جانشین فرماندهی نیروی انتظامی بهبهان بود. من با اینکه میدونستم اون در سیستم کثیف حکومت کار میکرد ولی وقتی مطمین شدم که در کشتار جوونای بیگناه مردم تو آبان ۹۸ نقش بزرگی داشته و یکی از قاتلین کشتار آبان خونین تو بهبهان بوده، دیگه این ننگ رو نتونستم تحمل کنم، خونم به جوش اومد، روز سه شنبه ۲۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱ ساعت هفت صبح با قلبی پر از درد و خشم رفتم جلوی فرمانداری بهبهان در حالی که پدرم و سربازش اونجا حضور داشتن، جلوی چشم اون اسلحه سربازش رو گرفتم و زیر گلوی خودم گرفتم و شلیک کردم، درجا کشته شدم و غرق در خون افتادم کف خیابون….
پیکر بیجون من در تاریخ ۲۸ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱ در آرامستان بهشت رضوان بهبهان مظلومانه به خاک سپرده شد…
مراسم چهلم هم در تاریخ ۳۰ خرداد ماه ۱۴۰۱ در سالن امامزاده حیدر برگزار شد.
هموطن، من ظلمی که حکومت جنایتکار و پدر خودم در حق هموطنام مرتکب شده بودن رو نمیتونستم تحمل کنم، شاید راه درستی رو برای ابراز انزجارم از جنایات پدرم انتخاب نکردم ولی نمیتونستم با این لکه ننگی که در خانوادم وجود داشت به زندگی ادامه بدم. پدرم دستش به خون همسن و سالهای من آلوده بود و این تحملش برام غیر ممکن بود…
دست به دست هم بدین و بر ضد این رژیم ظالم مبارزه کنین، پیروزی از آن شماست… روزی که وطن آزاد شد از منم یاد کنین که در اوج جوانی با تمام آرزوهام زیر خروارها خاک دفن شدم….💔
#علیه_فراموشی
