من #بهروز_اسلامی هستم. من کشته شدم، در تاریخ ۲۴ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱. سی و چهار سالم بود، متولد ۱۳ مهر ماه ۱۳۶۷. فرزند حسن و اهل و ساکن باباحیدر در شهرستان فارسان از توابع استان چهار محال و بختیاری بودم. متأهل و دو فرزند پسر خردسال داشتم و شغلم باغداری بود.
با شروع اعتراضات سراسری به افزایش قیمتها، گرونی افسارگریخته و تورم در نیمه دوم اردیبهشت ماه ۱۴۰۱، وقتی مردم مبارز باباحیدر هم به خیابون اومدن منم بهشون پیوستم و اعتراضمو فریاد زدم. شنبه شب ۲۴ اردیبهشت بود، اونشب وقتی در کنار هموطنام توی تظاهرات بودم مزدورای سرکوبگر وحشیانه بهمون حمله ور شدن و شروع کردن به تیراندازی با گلوله های جنگی، ناگهان یکی از مزدورا بنام «سید حسن میراحمدی» که بین سرکوبگرا بود منو هدف قرار داد و مستقیم بهم شلیک کرد، گلوله به سینه ام اصابت کرد و من غرق در خون افتادم کف خیابون و جان باختم….
من اولین جانباخته شهر باباحیدر بودم، بعد از کشته شدنم مزدورا جنازمو برداشتن و با خودشون بردن و بعد از دو روز به خانوادم اطلاع دادن! وقتی اونا برای تحویل جسدم مراجعه کردن مامورای امنیتی شدیدا تهدیدشون کردن که حق اطلاع رسانی و برگزاری مراسم ندارن.
عاقبت با وجود تمام فشارها و فضای امنیتی شدید پیکر بیجون من در تاریخ ۲۷ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱ با حضور چشمگیر هموطنام در گلزار شهدای باباحیدر مظلومانه به خاک سپرده شد…
خانواده جمشید مختاری از جانباخته های اعتراضات شهر جونقان هم در کنار خانوادم در مراسم خاکسپاری حضور داشتن.
مراسم هفتم همزمان با خاکسپاری برگزار شد.
مراسم چهلم هم در تاریخ ۲۶ خرداد ماه ۱۴۰۱ با حضور گسترده هموطنام بر سر مزارم برپا شد.
هموطن، من نسبت به ظلم و بی عدالتی سکوت نکردم، من و بقیه جانباخته ها بخاطر تشنگی، گرسنگی، خفقان و عدم تأمین بدیهی ترین حقوق اولیه انسانی جون دادیم. هممون آگاهانه میدونستیم که ریشه مشکلاتمون در کجاست و ج ا رو با تمام دست اندرکاران ریز و درشتش نمیخواستیم، میدونستیم که فقط با نابودی و سرنگونی این رژیم شرایط تغییر میکنه، نذار خونمون پایمال بشه، جای خالی ما رو پر کن و به مبارزه ادامه بده تا نابودی کامل حکومت جنایتکار. تو جشن آزادی وطن به یاد هممون باش….💔
#علیه_فراموشی
