من #امید_سلطانی هستم. من کشته شدم، در تاریخ ۲۲ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱. فقط بیست و یک سالم بود. لر از طایفه حاجیوند و اهل و ساکن اندیمشک در استان خوزستان بودم. در تاریخ ۱۵ اردیبهشت ماه ۱۴۰۱ اعتراضات خیابونی گسترده ای در طی افزایش قیمتها و گرونی و وضعیت معیشتی به موازات اعتراضات صنفی معلما، کارگرا و گروه‌های مختلف بازنشسته ها توی ۳۱ شهر تو ۱۰ استان شکل گرفت. شهر سوسنگرد اولین شهری بود که شاهد اعتراض خیابونی شد و بعد از اون به سرعت شهرهای دیگه به پاخاستن. اعتراضاتی که دو هفته طول کشید و صدها نفر بازداشت و چند نفر کشته شدن. وقتی دامنه اعتراضات به شهر من اندیمشک رسید نمیتونستم ساکت بشینم و به هموطنای مبارزم تو خیابون پیوستم. روز پنج شنبه ۲۲ اردیبهشت ماه بود، اون روز وقتی تظاهرات شروع شد سرکوبگرای وحشی به مردم بی دفاع حمله ور شدن، اونا از سلاح کلاشینکف برای سرکوب استفاده میکردن، ناگهان توی شلوغی یکی از مزدورا منو هدف مستقیم قرار داد و گلوله ای به سمتم شلیک کرد که به پشت سرم اصابت کرد، غرق در خون افتادم کف خیابون و در جا چشم از دنیا فرو بستم… من اولین جانباخته اعتراضات اردیبهشت ماه ۱۴۰۱ بودم. پیکر بیجون من مظلومانه در زادگاهم به خاک سپرده شد… هموطن، من کشته راه نان و آزادی شدم! بخاطر تشنگی و گرسنگی و اعتراض به نداشتن حقوق اولیه شهروندی اعتراض کردم ولی جوابم گلوله شد…جلوی ظلم ایستادم و سکوت نکردم، نذار خونم به هدر بره، الان دیگه نیستم ولی تو میتونی جای خالیمو پر کنی و راه منو ادامه بدی تا سایه شوم ج ا جنایتکار رو از وطنمون پاک کنی، یادت نره تو جشن پیروزی از منم یاد کن که با دست خالی به جنگ با دشمن رفتم و خاک سرد گور رو در آغوش کشیدم…💔 #علیه_فراموشی