من غفور مولودی هستم، متولد ۱۲ اسفند ۱۳۴۹، اهل بوکان. شغلم لوله‌کشی آب بود و زندگی ساده‌ای داشتم، اما در ۲۶ آبان ۱۴۰۱، در جریان اعتراضات بوکان، زندگی‌ام به پایان رسید. آن روز از خانه بیرون رفتم و هدف گلوله‌ای شدم که قلب و سینه‌ام را زخمی کرد. مرا به بیمارستان رساندند، اما تنها یک ساعت بعد، از گوشی موبایلم با خانواده‌ام تماس گرفتند و خبر زخمی شدنم را دادند. وقتی خانواده‌ام رسیدند، دیگر دیر شده بود؛ از اتاق عمل خارج شده بودم و جان باخته بودم. پیکرم را تا ساعت ۲ شب نگه داشتند و با شرطی سنگین که مراسم خاکسپاری شبانه و بی‌سر و صدا برگزار شود، به خانواده‌ام تحویل دادند. اما مردم شجاع و همدل روستای سهولان بوکان اجازه ندادند صدای من خاموش شود. پیکرم در میان حضور پرشور آنان به خاک سپرده شد. من رفتم، اما یادم در قلب کسانی که برای آزادی می‌جنگند، زنده است.