من محسن قیصری هستم. متولد ۱۳۶۹، اهل ایلام. ورزشکار و دوچرخه‌سوار بودم. برای ساختن آینده‌ام به آلمان مهاجرت کردم، اما تنها هفت ماه بعد به خاطر پدر و مادرم که تنها بودند، به وطن برگشتم. قرار بود پیش از عید ۱۴۰۲ جشن عروسی‌ام برگزار شود، اما آن روز هرگز نرسید.

روز ۳۰ شهریور ۱۴۰۱، در پارک کودک ایلام و در جریان اعتراضات مردمی، با اصابت حدود ۵۰ گلوله ساچمه‌ای به بدنم، کشته شدم. حکومت تلاش زیادی کرد تا کشته شدنم را به مخالفین نظام نسبت دهد، اما خانواده‌ام در برابر این فشارها ایستادگی کردند و حقیقت را پذیرفتند. پیکرم را در آرامستان بهشت رضا ایلام، قطعه ۴۶، ردیف ۸، به خاک سپردند. من رفتم، اما صدای اعتراضم در باد جاری است.